“การตายดี ในชุมชนกรุณา เป็นสิทธิมนุษยชน มิใช้อภิสิทธิ์ของไม่กี่คน สมณสงฆ์ ฝากชีวิตกับวัดได้ ในทุกวาระของชีวิต ” พระภูวัต ภูริวฑฺฒโน
โมเดลกุฏิชีวาบาล : ที่พำนักดูแลเยียวยาคุณภาพชีวิตสมณสงฆ์อาพาธ ภายในวัด ณ ภูมิลำเนาที่เลือก ตามหลักพระธรรมวินัย
โจทย์ใหญ่ของพระสงฆ์ที่ป่วยระยะสุดท้าย คือท่านไม่สามารถกลับไปใช้เวลาช่วงสุดท้ายอยู่ที่วัดได้ บางรูปจำเป็นต้องอยู่และมรณภาพที่โรงพยาบาล บางรูป ถ้าวัดไม่พร้อมดูแล พระอาพาธต้องสึกกลับไปอยู่บ้าน ถ้าท่านเลือกได้ ท่านคงต้องการมีคุณภาพชีวิตที่ดีในระยะสุดท้าย การได้มีโอกาสรับการดูแลเยียวยาที่วัด และมรณภาพในผ้าเหลือง
การดูแลพระอาพาธระยะสุดท้าย เป็นสิ่งที่ชาวพุทธควรให้ความสำคัญ ที่จะร่วมกันดูแลพระคุณเจ้า การเตรียมความพร้อมของวัดให้สามารถดูแลได้ มีอาคารสถานที่ที่เหมาะสม สะอาด สว่าง สงบ มีระบบการดูแลโดยพระคิลานุปฐาก มีเครื่องไม้เครื่องมือและเทคโนโลยีที่เหมาะสม
จึงเกิดวัดท่าประชุมโมเดล ที่กำลังขับเคลื่อน ๔ องค์ประกอบที่สำคัญคือ สร้างต้นแบบ อบรมชีวาบริกร บ่มเพาะระบบพี่เลี้ยงและเครือข่าย และการสร้างนวัตกรรมเพื่อสังคม โดยมีปัจจัยความสำเร็จคือ พลังของเครือข่าย
หลักสูตรการดูแลพระอาพาธระยะท้ายของพระคิลานุปัฏฐาก จึงได้รับการออกแบบ เพื่อตอบโจทย์ประเด็นปัญหาการขาดความรู้และประสบการณ์ในการดูแลพระอาพาธระยะสุดท้าย ของพระคิลานุปฐากและชีวบริกร โดยความร่วมมือของ รพ.สงฆ์ กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข และศูนย์การุณรักษ์ รพ.ศรีนครินทร์ คณะแพทยศาสตร์ ม.ขอนแก่น ระหว่างวันที่ 3-7 กรกฏาคม 2566